Da har vi hadd vårres tellmålte sommerdaga,
og det uten at vi kainn sei at vi har hadd sommer!
Æ har fådd tellbake han Røder…
Før han fikk tadd nån cruiseskip,
gikk han sæ fast i en trålpose uti fjorden!
Sian han ser så ny og fresk ut i lakken,
og navnet mett og mobilnummer står med sirlige bokstava på sia,
blei æ opprengt av kaptein på trålarn,
en smule oppgira og samtidig førrundra førrbainna…
Det e jo ikkje bære litt underlig å få en snyfræsar i trålen,
det raraste e jo at han gikk førr fuill maskin,
og jæveln hadde jo næstn tygd sæ tværs igjønna trålposen før skovlan låste sæ…
et par av mainnskape sværge at de hørte han pusta og pæsa,
og trur nu at vi har fådd om bord en fræsar som e besatt av onde ånder!
Kainn du vær så inderlig grei og kom å hent han,
før æ må bestille en præst førr djævelutdrivelse!! Sa den godeste kapteinen.
Vi klare ikkje å få han tell stoppe heilt, heiller!
Så stod han i bakgården og luna ei stuind…
Æ hadde sikra alt som eventuelt kuinne få han tell å starte,
og fæsta han me kjætting…
Æ hadde spyla han me høytrykksspylar,
Førr det va mildest talt dårlig ånde av gapet på han,
ætter alt han har tygd sæ igjønna…
Måtte hænge nån buske med Wunderbaum inni skovlan,
så ikkje naboan sku tru æ va blidd guanoprodusent…
Så hadde æ ikkje tænkt på ailt likevel…
I natt sleit han sæ igjen…
og det mæst utrulie,
e at han nu åsså har lært sæ å utnøtte vindkraft…
Blåste en stygg kuling i natt…
Såpass at æ et par ganga våkna av vind og vær…
Mett i natta skvatt æ tell av ei infernalsk uling…
Spratt opp av senga og kikka ut vinduet tell bakgården…
Han Røder hadde stilt utkastarn rætt imot kulingen,
præssa lufta ner mot skovlan,
som dermed blei satt i kraftig rotasjon…
Veit jo fra før av at han kopla trækket på hjulan av og på som han vil,
og nu klarte han altså me hjælp av kulinga å få såpass fart på skovlan,
og dermed åsså på hjulan,
at han bære sto å røkka i kjættinga,
Litt småskummel der han sto,
førr motorn gikk jo ikkje,
så han e en lydlaus massemorder vess han slit sæ,
og den ulinga når kulingen suse igjønna han,
e jo skræmmanes nok tell å skræm fanden på flatmark!!!
Ei skikkelig stormkula,
som la det mæste i hagen og nabolaget flatt, va nok…
Ætter ulinga å dømme,
blei det nok orkan inni skovlan,
og kjættingen hadde ikkje sjangs å holde han længer…
Som den røde baron uten vinga, fauk han ut porten,
mens kjettingbita hagla i stormkastan…
Æ heiv på mæ nåkka klea,
og full av angst og bekymring heiv æ mæ på sporan etter
Den røde baron…
Heldigvis va det små ødeleggelsa etter han dennan gangen…
Han hadde væra nysnyen i fjellan,
og han hadde peiling rætt dit…
På tur tell fjells va det lættar å følge sporan hannes i lyngen…
Smågnagera og rype lå ferdig ribba,
utbeina og dandert med tyttebær og lyng langes sporet hannes,
og æ lure på om æ ska ta han me på småviltjakt neste år,
vess æ tørr…
Ætter å ha kjæla(!!) me snyen et par tima, roa han sæ kraftig ned,
i takt med vinden som avtok.
Det ser ut som han kan finn sæ godt tell rette oppi snykanten,
og æ rægne med at han kommer ned når det kjæm meir sny.
Æ blir i hvert fall ikkje å krangle han ned før alt ligg kvitt,
Så nu håpe æ at det ikkje blir mildvær…
Det kainn bli stygt…
Igjen!!
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar