Naturen kainn vær lunefull!
Når du minst venta det, og trur du har lært aille værtegn,
flire værgudan dæ rætt i trynet,
og du sett dær som en fjottpeis…
Æ fikk mæ en sånn en i går…
Sola skein fra skyfri himmel,
og gradestokken sneik sæ opp på tosifra,
ja, han lukta faktisk på tjuetalle…
I shorts og T-skjorte va det deilig å sætte sæ i båten førr å ro litt ørretfeske…
Det va nesten ikkje et innsekt,
vainne lå like speilblankt som et nystrøken silkelaken,
og fluekopian laga fine stripe bortætter vainne.
Nu prøva æ å ikkje vær naturstridig,
og det kainn jo vær dirækte usuindt å la vær å blunke me auan,
men i dag lura æ fortsatt på om æ sku ha prøvd å la vær…
Førr ætter ett aueblunk,
og det går jo fort,
så satt æ dær i ulla…
Ja, så tjukk blei ho skodda,
at æ kjente den bremsa opp båten,
heilt tell æ ikkje kom av tværre flækken!
Æ dugga heilt ner,
og æ skimta så vidt tofta framførr mæ,
men stavnen va borte…
Nu va råe dyr goe,
ikkje hadd æ kompass,
ikkje hadd æ GPS,
og i shorts og T-skjorte følte æ mæ en smule ulur…
Æ fainn tollekniven i feskevæska,
og famla mæ framover i båten,
strakk mæ så langt æ klarte,
og det va ikkje særlig langt,
og skar et holl i skodda…
Det blei såpass at æ klarte å lure han fram når meter,
men dæken korr tungrodd han va blidd, båten…
Så æ betta tollekniven fast frami båten,
sånn at han kuinn skjær sæ vei ætter kvært som æ rodde…
Æ trur æ eintn må ha slipa skiven skjeiv,
eiller så har æ betta kniven skjeivt,
førr båten tok rætninge æ overhodet ikkje hadde tænkt mæ…
Æ vesste at Storvannet va stort, men ikkje så stort at æ kuinn ro mæ bort…
Sannsynligvis har skjeivslipinga ført tell at æ har rodd i ring…
Æ skimta lainn ætter nån timers roing,
og aldeles utpeist og halvt førrfrossen,
meinte æ at det va mett eia naust æ så,
i den lille glipa som sakte blei skorren opp framførr båten.
Skjønne jo i ettertid at det bære likna,
æ blei nok litt lurt av skodda…
I alle faill, fikk æ lagt tell, og stavra mæ oppetter bakkan,
mot hytte og varme…
Æ tok mæ inn i hytta, som va stygglik vårres,
flækka av mæ aille de våte klean,
og heiv mæ ner på sofaen attmed ovnen,
mens æ korva et plædd over mæ!
Æ sovna som en stein,
og kom ikkje tell mæ sjøl før ætter nån tima…
Æ følte intenst at nån stirra,
og mens æ sakte så mæ ruindt,
i meir og meir ukjente omgivelsa...
skjønte æ at æ lå peise naken på en sofa,
i ei hytta som ikkje va mi…
Den intense stirringa æ hadde kjent,
skjønte æ kom fra den minst åtti år gamle kjærringa,
som sto i kjøkkendøra og stirra intenst på midtskipet mitt…
korr hakkespætten allerede va stådd opp…
Plædde æ hadde hevve på mæ i natt,
lå på golvet…
Æ veit ikkje om panikk e rætte ordet å bruk,
men æ hadde ikkje akkorat tenkt å spørr om frokosten va klar,
så æ heiv plædde ruindt mæ,
og beinflaug ut av hytta!
Fikk mumla et ”takk førr mæ” tell gamla idet æ passerte ho.
Shorts, T-skjorte og sko, anser æ nu som tapt,
plædde e nyvsaska og levert på Fretex,
og nu fundere æ på katti æ ska tørr å hente båten min,
som fortsatt ligg attme nauste tell gamla…
Det blir nok ikkje før høstmørtna svartna tell!
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar